W latach 20 białe owczarki zaczęły zyskiwać na popularności w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, stamtąd trafiły do Szwajcarii, gdzie skradły serca do tego stopnia, że Szwajcaria wystąpiła oficjalnie o uznanie tej rasy do FCI – stąd przydomek w nazwie.

Rasa nie jest nadal bardzo popularna i rejestracja może być problemem z uwagi na to, że wśród hodowców równocześnie pojawia się nazwa „biały owczarek niemiecki” lub „biały owczarek”. Z uwagi na popularność za oceanem można spotkać się także z określeniem „biały owczarek amerykańsko-kanadyjski”.

W Polsce pierwszy pies tej rasy został zarejestrowany dopiero w 2003 roku.

Biały owczarek szwajcarski, jak większość psów pasterskich, charakteryzuje się wysoką inteligencją i dużą odwagą. Szybko się uczy i wprost uwielbia poznawać nowe komendy. Jest też psem bardzo towarzyskim, a kontakt z opiekunem sprawia mu dużą przyjemność. Nie ma tendencji do zachowań agresywnych, ale jak na owczarka przystało, jest niezwykle czujny i doskonale radzi sobie z tropieniem. Cechuje go również duża wrażliwość, więc szkolenie i codzienne kontakty z psem powinny być oparte na nieustannym budowaniu poczucia bezpieczeństwa.

BOS-y to psy zdecydowanie wymagające dużej ilości ruchu. Z tego względu odnajdą się raczej wśród ludzi, dla których aktywność fizyczna to styl życia, a nie przykry obowiązek. Przedstawiciele rasy uwielbiają wszelkiego rodzaju zabawy węchowe, a także długie wędrówki. Biały owczarek szwajcarski  nie są szczególnie szczekliwe i odzywają się jedynie, kiedy mają ku temu wyraźny powód. Szczekaniem mogą alarmować, że na ich terenie pojawił się ktoś obcy – zwierzę lub człowiek. Piesek może też sygnalizować, że czuje się samotny, kiedy na przykład pozostawimy go w domu na cały dzień bez towarzystwa.

BOS-y generalnie nie mają problemów w kontaktach z innymi zwierzętami. Mogą jednak reagować negatywnie na psy, które zbliżają się do ich terenu, własności lub członków rodziny. Tak jak w przypadku pozostałych ras, należy więc zadbać o odpowiednią socjalizację małego owczarka. Pozwoli to uniknąć problemów z nieufnością wobec nieznajomych psów w wieku dorosłym.

Dzięki niskiej skłonności do agresji, białe owczarki szwajcarskie świetnie odnajdują się w kontaktach z dziećmi. Należy jednak pamiętać, że pomimo sporych rozmiarów są to psy wrażliwe i nadmiernie ruchliwe dziecko może zaburzyć ich poczucie bezpieczeństwa. Nie powinno się więc zostawiać ich z mniejszymi pociechami bez nadzoru. Nasz psi przyjaciel powinien mieć też zapewniony bezpieczny azyl, w którym będzie mógł odpocząć od obecności najmłodszych członków rodziny.

Sierść białego owczarka długowłosego nie jest trudna w pielęgnacji. Aby była gęsta i zdrowa, należy szczotkować ją co najmniej raz w tygodniu. Częstsze czesanie może być jednak konieczne w okresach intensywnej wymiany włosia – wiosną oraz jesienią. Nie zaleca się również zbyt częstych kąpieli, ponieważ sierść traci wtedy część swoich naturalnych właściwości. W momencie, gdy nasz piesek ubrudzi się na przykład błotem, najlepiej jest poczekać, aż wyschnie i wyczesać zaschnięte grudki ziemi. Jeśli już musimy wykąpać BOS-a, powinniśmy użyć specjalnego szamponu przeznaczonego dla psów obdarzonych białą sierścią.